Tjalk Concordia wordt ingekort, deel 8

Na een weekendje uitrusten staat de ploeg van de Concordia maandag weer paraat. Nu het voorschip grotendeels is kaal gekrabd, gaan Sofie en Muhamed verder met de huid van het achterschip en de zijdes.

We zien dat Sofie en Muhamed alweer flink hebben gebuffeld. We zien ook de spie-vormige opening midscheeps. Die wordt vandaag gedicht.

De spanten zijn intussen aangeheeld en lopen weer netjes door. Voordat de wig ertussen kan worden gezet, wordt eerst de verticale insnijding dichtgelast. Op de rechterfoto wordt karwei uitgevoerd. Er is nog net een kleine lasvlam zichtbaar vóór de plek waar de ijzeren stut tegenaan is gezet.

Nadat de insnijding is dichtgelast, wordt de sleuf dichtgemaakt met een spie. Op de foto’s is Stijn bezig de strip te hechten met een laspuntje terwijl Hugo het uiteinde op zijn plaats houdt.

Ik neemt nog een kijkje binnenin het schip. Aan bakboord is te zien dat de den- en gangboorddelen nog niet op elkaar aansluiten. Daar wordt later aan gewerkt. De bedoeling is de spanten onder de schegplaten (de kniestukken onder het gangboord) en de huid ook weer door te snijden. Daarna zal het lagere deel omhoog worden gedrukt. Ongetwijfeld ontstaat daarbij weer een spievormige opening. Die zal ook weer worden gedicht op dezelfde wijze als die eerdere sleuven.

Op weg naar de stuurhut en de uitgang stuit ik op een aantal bijzonderheden. In de roef ligt nog een origineel scheepsluik. Het is nummer 19. Luiken werden genummerd omdat elk luik zijn eigen plek heeft. De luikenkap loopt namelijk parallel aan de lijnen van het schip. De luiken zijn daardoor verschillend van formaat. De ingekerfde nummers helpen om de juiste volgorde aan te houden. Nummer XIX komt waarschijnlijk van het gedeelte dat is weggehaald. Op het intact gelaten voor- en achterschip blijken de luiken nog te liggen. Ze vormden de zoldering van de oude woonruimte in het ruim. Voor een beetje isolatie (of was het een kunstwerk?) waren daar kurkschijfjes tegenaan geplakt.

In de roef komt een verborgen schat tevoorschijn. Achter de weggebroken betimmering, half onder de oude roestige roefwand komt een flinke dikke houten vloer tevoorschijn. Het blijkt een houten achterdek …. Dat is bijzonder! Zeker voor een schip dat in 1912 is gebouwd en het toen al lang gebruikelijk was dat schepen volledig uit staal werden opgetrokken. De bedoeling is om het houten dek te restaureren.