Tjalk Concordia wordt ingekort, deel 4

De helften komen bij elkaar

Dinsdag 17 maart bieden de werkzaamheden op de helling van de Museumwerf opnieuw een prachtig spektakel. Kop en kont van de Concordia worden met een takel naar elkaar toe getrokken. Dat levert spanning en sensatie. De mannen en vrouw hebben er hun handen vol aan. De weerbarstige kont dreigt een zwabberkoers te varen. Met zware kelderwindes, borgkettingen en extra bokken ter ondersteuning kan men onder leiding van Ando het achtereind bedwingen. Het proces wordt vanuit verschillend perspectief gevolgd. De beelden spreken grotendeels voor zich!

Kop en kont nader tot elkaar:

Vanaf de zijlijn:

Vanuit vogelperspectief:

Op de rechterfoto is het voorschip al een eind over de hellingwagen geschoven. De mannen zijn bezig met het installeren van twee bokken. Daarbovenop wordt een grote H-balk vastgelast. Daarna kan het scheepsdeel weer verder schuiven over en steun vinden op het bokkencomplex.

Blik op de werkvloer:

Zo dichtbij op de werkvloer is de spanning voelbaar. Er wordt hard en geconcentreerd gewerkt. Ando neemt letterlijk het voortouw. Hij geeft de commando’s en bedient de takel tussen het losse voor- en achterschip waarmee de beide delen naar elkaar toe worden getrokken.

Ieder neemt zijn/haar positie in. Met zware kelderwindes wordt het achterschip opgetild zodat het over de hellingwagens en de bokken kan schuiven. Telkens moet het schip weer zakken om de kelderwindes opnieuw in positie te brengen. Naast het bedienen van de takel die het scheepsdeel wat op koers houdt, geeft zij de commando’s en seinen over en weer door.